بزرگداشت روز 13 آبان ماه : روز دانش آموز

سیزده آبان سال 1343، روزی که مزدوران امریکا که متأسفانه سالها بر این کشور فرمانروائی میکردند، امام بزرگوار ما را به خاطر مبارزه‌ی با قانون امریکائی کاپیتولاسیون در قم دستگیر کردند و از کشور تبعید کردند. سیزده آبان در سال 1357 دانش‌آموزان ما به وسیله‌ی همان مزدوران مسلط امریکائی در کشور ما، جان باختند؛ قتل عام شدند. این دومین ضربه‌ای بود که امریکا به وسیله‌ی ایادی خود بر ملت و کشور ما وارد کرد. لکن بعد از این، سومین خاطره پیش آمد، که سیزده آبان سال بعد است؛ یعنی سال 1358. این دفعه سیلی جوانان ایرانی به امریکا بود. سالهاست که امریکائی ها در تبلیغات خودشان این حادثه‌ی سوم را به عنوان تعرض ایرانی مطرح می کنند و روی آن جنجال می کنند، لکن دو حادثه‌ی قبل را فراموش می کنند و از تاریخ حذف می کنند. از اینجور خیانت‌ها در تاریخ زیاد شده است.   

رهبرسیزده ساله

سيزده  ساله   كه  الگوی   امامش  شده  بود    با همه كوچكيش محو كلامش شده بود

طفل خردي  كه  بوَد  رهبر اين نهضت اوست     سيزده ساله ولي آيينه ی  غيرت اوست

او شهیدی  است  که  رهبر کند از او تعریف     راه سرخش  نشود هیچ  زمانی  تحریف

داده  این  پند  ز بیگانه    شکستن   هرگز     خصم درخانه  و کاشانه  ،  نشستن هرگز

اوبزرگ است که باکاوه  و آرش  همتاست      جسم کوچک بوَد اما دل  او یک  دریاست

عاقبت  خون حسینی ست  که  در او جوشید    سیزده ساله که  شد جامه  عزت  پوشید

مثل  قاسم  بدنش  خسته  به  خاشاک  افتاد    شاخه ای پاک که با دشنه ی ناپاک افتاد

راه  سرخش  ثمر خون  هزار  عاشق  بود     او به  دلدادگی  حضرت   حق  لایق  بود

سیزده  ساله   کلاس   ادب   آموخته   بود     چشم برامر امام  و هدفش   دوخته  بود

گفت این خاک که جای خس واهریمن نیست   مهدشیران دلیر  است  چرا  ایمن  نیست

نهضت سرخ حسینی به یقین فهمیده است     چاره لبیک  به  تدبیر  امامش دیده است

دردل معرکه هر چند به  خون  می غلطید       با لبی شاد ز عمق  دل  و جان می خندیدجاویدان